Pero Tunguz, jedan od vođa srpskih hercegovačkih ustanaka protiv turske i austrougarske vlasti, veliki je srpski junak i stradalnik, ali i svjedok borbe srpskog naroda za slobodu i ujedinjenje, rekla je Srni njegova praunuka Nataša Gligorić.
Toj borbi, dodala je ona, ovaj velikan je posvetio život, od mladosti do starih dana, pa je čak u 76. godini života prešao Albaniju pješke.
Život slavnog harambaše, sa današnje tačke gledišta, bio veoma živ i uzbudljiv. “Ne znam gde bih napravila paralelu ko bi danas od savremenika živeo takavim burnim životom”, rekla je Nataša, diplomirnai ekonomista, koja živi i radi u Beogradu u Kontroli leta Srbije i Crne Gore, a baštini nasljeđe slavnog pretka.
Gligorićeva smatra da je Pero imao Božiji blagosov da traje u jednom burnom vremenu i da bude učesnik i Nevesinjske puške i Uloškog ustanka i Velikog rata.
“Pero Tunguz je istovremeno i svjedok kontinuiteta borbe srpskog naroda za slobodu i svoje ujedinjenje na ovim prostorima, a sve to je imalo svoju cenu, jer je bio veliki stradlanik, kao i svi Srbi tog doba”, istakla je Nataša.
Ona je u u čast svom pradjedu organizovala i izložbu o njegovom životnom putu od Nevesinjske puške do proboja Solunskog fronta.
U Perinom životu je, dodaje, bilo mnogo tamnovanja, putešestvija, njegov život od Nevesinja do Solunskog fronta bio je pun avantura, koje su bile na ivici stradanja, a kuriozitet je da je Pero u 76. godini života učestovao u maršu stradanja, odnosno proživio je albansku golgotu.
Koristeći bogatu porodičnu arhivu i porodično predanja, koje se prenosi iz generacije u generaciju, Nataša pokušava da od zaborava sačuva Perino i nasljeđe porodice Tunguz-Perović, gdje su direktni Perini potomci dobili po njemu prezime Perovići.
Mnogo podataka našlo se i u knjigama njenog djeda, jednog od Perinih sinova Danila Tunguz-Perovića, francuskog đaka, koji je studirao istoriju i geografiju u Dižonu i Grenoblu, a pisac je mnogih knjiga iz oblasti istorije i književnosti.
Danilov rođeni brat Radovan Tunguz Nevesinjski doktorirao je filozofiju u Briselu, a i sam je književnik i stvaralac.
“Pored toliko muških potomaka, verovatno Pero ne bi ni pomislio da će jednog dana hroničar porodice biti praunuka, koja će da prenosi istoriju porodice”, navela je Gligorićeva.
Pero Tunguz je rođen 1840. godine u Slivljima, od oca Lazara, trgovca i majke Marije, domaćice, u porodici porijeklom iz Pive. Neko vrijeme je živio u Nikšiću, pa u Trsteniku u Srbiji, gdje je i umro 1919. godine, a kosti su mu naknadno prenesene u Nevesinje.
Perina praunuka Nataša kaže da se grob Pere Tunguza, hercegovačkog harambaše i serdara nevesinjskog i zagorskog, nalazi na visoravni Morine, na hercegovačkog Tibetu, kako je nazivaju, na jednom od vrhova, odnosno na brdu Jakomiru, kod Nevesinja.
Tu je, kako je navela, 1966. godine Perin sin Danilo prenio posmrtne ostatke svog oca.
“Tome se protivila komunistička vlast u Nevesinju. Pretpostavka porodice je da je ipak Danilo ostvario svoju nameru i da se posmrtni ostaci Pere Tunguza nalaze na Jakomiru. NJegova želja je bila da bude sahranjen na mestu odakle se širi veliko imanje porodice Tunguz-Perović, koje je on stekao zahvaljujući svojim ratnim zaslugama”, ispričala je Nataša.
Dodala je da je to imanje, nažalost, 1946. godine oduzeto porodici i nikada nije vraćeno.
Agencije
